" ik wil de zon zien ondergaan in Cusco..."

(Johan Verminnen)

Hij zong ook nog iets over een regenjas... die hebben we gelukkig nog niet uit onze rugzak moeten halen! 😃 

Ook al is november officieel regenseizoen en snakken de mensen op de altiplano naar regen. Om in Cusco te geraken hebben we (noodgedwongen) een tussenstop moeten maken in Puno, aan het bekende Lago Titicaca. De bus tussen Chivay en Cusco reed niet, bij gebrek aan voldoende passagiers. Puno, een streek met zeer veel landbouw, zowel akkerbouw als veeteelt, maar op een andere schaal als bij ons uiteraard. Over de diversiteit aan producten later (misschien) meer...

Cusco dus. Of Qosqo, zoals het vroeger heette. De navel van het Inkarijk dat zich op haar hoogtepunt uitstrekte van Colombia in het noorden tot ten zuiden van Santiago in Chili. Van hieruit werden de vier provincies van het rijk bestuurd.

Het oorspronkelijke ontwerp van de stad is bedacht door Pachaquteq, de zesde Inka en grote hervormer. Qosqo is gebouwd in de vorm van een Puma, met de plaats waar nu de Plaza de Armas is als hart.

Veel Inka-geschiedenis die we nu gaan ontdekken in de Heilige Vallei (Valle Sagrado).

De kathedraal (bovenste foto) op de Plaza de Armas, zoals de 15 andere kerken in het oorspronkelijke bouwplan van de stad, gebouwd op de oorspronkelijke plaatsen van belangrijke Inka paleizen en tempels. 16 locaties voor 16 Inka. De Inka is overigens enkel de koning, de rest van het volk zijn de Quechua.